Հովհաննես Թումանյանը հայ ազգի պարծանքնեից մեկն է։Նրա գլուխգործոցներից մեկն է <<Անուշ>> պոեմը։<<Անուշ>> պոեմում Թումանյանը ներկայացրել է հին հայկական ավանդույթները, որոնցից գրեթե ոչինչ չի պահպանվել։ Պոեմի իմաստը սերն է։Անուշը սիրահարվել էր Սարոյին,որը վատ վերջաբան ունեցավ , նրա համար,որ նրանք ապրում էին այդ ավանդույթների ժամանակշրջանում։Անուշը ինքնքսպանությամբ այսպես ասած փրկեց իր պատիվը։Այս պոեմով Թումանյանը ուզեցել է ասել թէ ինչ մեծ զգացմունք է սերը,որ հարկ եղած դեպքում հանուն սիրո կարելի գնալ նույնիսկ զոհաբերության։
Комментариев нет:
Отправить комментарий