Խուլիո Կորտասար

Գնդապետն ութսուն մարդ ունի իսկ ախոյանը հինգ հազար:

Վրանում գնդապետը հայհոյում է ու լալիս: Հետո` ներշնչված թռուցիկի տեքստ է գրում:Իսկ փոստատար աղավնիները թռուցիկները շաղ են տալիս ախոյանի ճամբարի վրա:Երկու հարյուր հոգի անցնում են գնդապետի կողմը: Այնուհետև բախում է լինում ևգնդապետը թեթև հաղթանակ է տանում: Եվս երկու գունդ անցնում են նրա կողմը: Երեքօր անց ախոյանն ութսուն մարդ ունի, իսկ գնդապետը`  հինգ հազար: Եվ դարձյալգնդապետը թռուցիկ է գրում: Նրա կողմն են անցնում 79 հոգի ևս: Թշնամու բանակում լոկմեկն է մնում: Լռություն: Գնդապետը սպասում է: Գիշերն անցնում է, թշնամին չիհանձնվում: Գնդապետն իր վրանում հայհոյում է ու լալիս: Այգաբացին սուրը դանդաղմերկացնելով, թշնամին մոտենում է գնդապետական վրանին: Մտնում է ներս ու տեսնում,որ գնդապետի բանակը փախել է:

·         Կետադրիր տրված տեսքստը

·         Եզրահանգում արա

·         Թարգմանիր Կորտասարից 10 միտք:

Գնդապետը այնպիսի բան էր գրում ախոյանի մասին, որ ախոյանի զինվորները հիասթափվում էին իրենից։

                                                           Թարգմանություն

1.Միայն նա, ով սպասում է, կարող է հանդիպել անսպասելիին:
2.Ես չեմ կարողանում խոսել երջանկության մասին, բայց դա չի նշանակում, որ չգիտեմ, թե դա ինչ է:
3.Չեմ ուզում մեռնել առանց իմանալու, թե ինչու եմ ապրել:
4.Մի պահ, և ծիծաղող մարդկային բերանը կարող է դառնալ սարդ և կծել:
5.Հոգու խորքում կարևոր է իմանալ, որ պետք չէ գնալ սահմաններից դուրս, որովհետև այնտեղ ոչինչ չկա
6.Չեմ ուզում փոխել նրան խոսքի մեջ:

7.Կյանքը սպասասրահ է:
8.Սերը հետաքրքիր է սկզբում, դեռ չի նշանակում հասկանալ:

9. Ոչինչ այդպես չի կուրացնում, ինչպես անսահման իրականությունը:
10.Ես լաց եմ լինում, որովհետև ուզում եմ լացել ոչ թե նրա համար, որ ինձ սփոփեն: